Duygusal fırtınalardan bıkan çoğumuz kendimize bir yemin ederiz: “Bir dahaki sefere sakin ve güvenilir birini seçeceğim.”
Ve işte burada, ideal aday: öngörülebilir, istikrarlı, kötü alışkanlıklar ve parlak duygu patlamaları olmayan. Ancak HERE NEWS muhabirinin bildirdiğine göre altı ay sonra garip, bunaltıcı bir melankoli başlıyor.
Her şey yolunda görünüyor, şikayet yok ama kalbim sessiz. İlişkiler iyi yağlanmış ama kesinlikle sessiz bir mekanizmaya benzer.
Fotoğraf: Pixabay
Yakalama nedir? Görünen o ki, bilinçsizce çoğu zaman sadece güvenilirliği değil, ne pahasına olursa olsun, hatta kendi canlılığımız pahasına duygusal güvenliği de arıyoruz.
Bize zarar veremeyecekleri açık olan partnerleri seçiyoruz çünkü duygusal aralıkları derin acı çekemeyecek kadar dardır. Ama aynı zamanda büyük aşka, tutkuya, bizi canlı kılan çılgınlığa da dar geliyor.
Psikanalist Nancy McWilliams, bunun arkasında genellikle kişinin kendi yoğunluğundan duyduğu korkunun yattığını yazıyor. “Kişi “rahat” birini seçerek, partnerinin acı çekmesinden değil, partnerinin onda uyandırabileceği, kendi ifade edilmemiş duygularının gücüyle yüzleşmesinden kaçınır,” diye belirtiyor.
Bunun kendini kandırma olduğu ortaya çıkıyor: Potansiyel acılara karşı bir kale inşa ediyoruz, ancak kendimizi bu kalede yalnız buluyoruz. Duvarlar fırtınalardan koruyor ama aynı zamanda güneş ışığının geçmesine de izin vermiyor. Bu durumda partnerimiz, endişelere karşı yaşam garantisi rolünü yerine getiren bilinçsiz korkularımızın masum bir kurbanı haline gelir.
Sorun, insan ruhunun zıtlıklarla yapılandırılmış olmasıdır: üzüntüyle temas kurarak neşeyi, yalnızlık deneyimiyle yakınlığı yaşarız. Kendimizi spektrumun bir tarafından mahrum bırakarak, farkında olmadan diğer tarafını köreltiyoruz.
Bu tuzaktan nasıl kaçılır? İlk adım, mutlak güvenlik arzusunda, öngörülemezliğiyle hayata karşı gizli bir saldırganlığın bulunduğunu kabul etmektir. Bu, garantili bir acı yokluğu karşılığında güçlü duygulardan vazgeçeceğiniz dünyayla bir sözleşme yapma girişimidir.
Ancak böyle bir anlaşma geçersizdir. Arama kriterlerine sadece “güvenilirlik” değil “ilgi”yi de dahil etmeye cesaret etmek gerekiyor. Sadece “zarar vermeyecek” değil, aynı zamanda “kolay olmasa bile içimdeki gerçek bir şeyi ortaya çıkaracak.”
Bu zehirli tutku havuzuna geri dönme çağrısı değil. Bu, hem derinlik hem de sorumluluk sahibi, eksiksiz bir insanı bulmakla ilgilidir. Bu tür insanlar var, ancak onları “kolaylık” maskesinin arkasında görmek o kadar kolay değil, çünkü kural olarak onlar da karmaşık ve çok yönlü.
Risk almanız ve bir ilişkideki rahatsız edici taraflarınızı göstermeye başlamanız gerekecek: ani arzular, tuhaf üzüntüler, açıklanamayan ihtiyaçlar. Partnerinizin bu karmaşıklığın üstesinden gelip gelemeyeceğini veya sizin basit, sosyal olarak onaylanmış bir versiyonunuzu mu istediğini görün.
Belki ilk denemeler başarısız olacaktır ve bu normaldir. Hayal kırıklığına uğramamak ve eski formüle dönmemek, rotayı düzeltmek önemlidir: “güvenli” bir kişi değil, “insanlığına güvenilir” bir kişi arayın.
Böyle bir partner, gözyaşlarınızı görünce kaçmayacak ve öfkenizden korkmayacaktır çünkü bunun arkasında önemli bir şey olduğunu anlayacaktır. Hizmetçiye dönüşmeden destek olabilecek, saygınızı çeken kendi iç özüne sahip olacaktır.
Sonsuza kadar kalabileceğiniz rahat bir limanı değil, açık denizlerde yelken açmak için güvenilir bir gemiyi seçmek gibidir. Sallanabilir ve bazen korkutucu olabilir ama fırtınaya dayanacağını ve kaptanın aklını kaybetmeyeceğini bileceksiniz.
Gerçek hayat durgun suda değil böyle bir yolculukta gerçekleşir. Korkunun yerini heyecan, melankolinin yerini merak alacak ve aradığınız güvenlik dışarıdan değil içeriden gelecek – tam teşekküllü, duygu açısından zengin bir hikaye hakkınıza olan güven olarak.
Ayrıca okuyun
- Bir çiftte kişisel sınırlara neden ihtiyaç duyulur: eğer aşk tek bir organizmada birleşme değilse
- “İlişkiler üzerinde çalışmayı” bırakın: Uyumun doğduğu paradoks
