Ya birbirinize doyamıyorsunuz, her dakikanızı birlikte geçiriyorsunuz, ruh eşinizi bulduğunuzu söylüyorsunuz, sonra birdenbire onun nefes sesinden rahatsız oluyorsunuz ve acilen alana ihtiyaç duyuyorsunuz.
HERE NEWS muhabirinin bildirdiğine göre bu yakınlaşma ve mesafe dansı, ilişkinin ana konusu haline geliyor ve her ikisini de tüketiyor.
Dışarıdan bakıldığında, bilinmeyen bir güç tarafından itildiğiniz duygusal bir salınım gibi görünüyor. Bu dinamiğin kökleri genellikle erken bağlanma deneyimlerinde yatmaktadır.
Fotoğraf: Pixabay
Çocuklukta bir ebeveyn öngörülemezse – bazen şefkatli, bazen soğuk – bir yetişkin bilinçsizce bu modeli yeniden üretir. Ya sevgi garantisi almaya çalışarak “yapışır”, sonra bu yakınlıktan korkar ve keskin bir şekilde geri çekilir, çünkü onun için birleşme kendini kaybetmek demektir.
Bu tür çiftlerdeki ortaklar genellikle birbirlerine bir kilidin anahtarı gibi uyarlar: Biri, duyguların sürekli onaylanmasına ihtiyaç duyan “takipçi” rolünü oynar, ikincisi ise bağımsızlığa değer veren ve baskıdan kaçan “mesafeli” rolünü oynar. Birbirlerini karşılıklı olarak alışılmış tepkilere kışkırtarak daireler çizerek koşuyorlar.
Psikoterapist ve Yapışkan Amir Levin bu bağlanma kalıplarını “kaygılı” ve “kaçınmacı” bağlanma kalıpları olarak adlandırıyor. “Takipçi mesafeyi bir felaket olarak okur ve baskıyı artırır.
Kaçınan kişi, baskıyı özerkliğine yönelik bir tehdit olarak hisseder ve daha da uzaklaşır. Her ikisi de yalnızca birbirlerinin korkularını artırıyor” diye yazıyor.
Bu çemberi ancak içindeki rolünüzün farkına vararak kırabilirsiniz. “Takipçinin” partnerinin ani tepkisinde değil, duraklamayı ve kendi içinde huzuru bulmayı öğrenmesi gerekir.
“Kaçınmacı” – risk almak ve durum üzerinde kontrolü yeniden ele geçirmek için kendisinden gerekmeden önce ileri bir adım atmak. Buradaki anahtar kelime “farkındalık”tır.
Partnerinizi “sıkıştırmak” ya da ondan kaçmak için bir arzu dalgasına yenildiğiniz anda kendinize şu soruyu sorun: “Gerçekte ne hissediyorum? Terk edilme korkusu mu?”
Kontrolü kaybetmekten dolayı panik mi yaşıyorsunuz? Kendimi yutulmuş gibi mi hissediyorum?”
Duyguyu adlandırın. Bu duyguyu partnerinize “Ben-mesajlarını” kullanarak, yalan söylemeden ifade edin.
“Uzaklaşıyorsun” değil, “Uzun süre iletişim kuramadığımızda endişelenmeye başlıyorum.” Bu, suçlayıcı tonu ortadan kaldırır ve diyaloğu, diğerinin davranışını değil, duygularınızı tartıştığınız yapıcı bir yöne taşır.
Altın ortalama üzerinde anlaşın – ikiniz için de rahat olacak yakınlık ve mesafe düzeyi. Bu, haftada bir kez özel akşamlar düzenlemeye yönelik bir anlaşma ya da belirli bir sürenin ötesinde mesajları göz ardı etmeme kuralı olabilir.
Açık sınırlar hem “takip edeni” hem de “kaçınan”ı sakinleştirir. Bu döngüde çalışmak yavaş bir süreçtir. Eski kalıplar, özellikle stres altında tekrar tekrar tetiklenecektir.
Arızalar için kendinizi suçlamamak, anlaşmalara nazikçe geri dönmek önemlidir. Her zamanki dansınızın dışına çıkmamayı başardığınızda, yeni bir sinirsel yol yaratırsınız.
Sadece gönül rahatlığı adına değil, aynı zamanda gerçek yakınlık adına da bu çevreden ayrılmaya değer. Bu kapalı rotada koşarken gerçek bir insanla değil, korkunuzla etkileşime giriyorsunuz.
Partnerinizi görmüyorsunuz, bir tehdit ya da kurtuluş görüyorsunuz. Dinamik gevşediğinde, kişinin kendini kaybetmeden yakın olabileceği ve bir başkasını kaybetmeden ayrı olabileceği gerçek bir bağlantı için bir alan açılır.
Bu çok sağlıklı bir bağlılıktır; sizi beklediklerini bilerek güvenle yelken açabileceğiniz güvenli bir sığınak. Uzun süredir sıkıcı olan bir oyunda oyuncu olmayı bırakırsınız ve sonunda kendi hikayenizin ortak yazarları olursunuz.
Ve bu hikayede artık daireler çizerek koşmaya yer yok çünkü tüm dünya önünüzde duruyor ve siz yalnızca ileri gidebilirsiniz.
Ayrıca okuyun
- Bir çiftin neden ritüellere ihtiyacı var: eğer gerçek yakınlık küçük şeyler üzerine kuruluysa
- Bir ilişkide para hakkında dürüstçe konuşursak ne olur: Bütçe gönül meselesi haline geldiğinde
