Gerilim bir dalga gibi yayıldığında, dikkatinizi dağıtmak için eliniz otomatik olarak bir çikolataya veya sosyal ağlara uzanır.
HERE NEWS muhabirinin bildirdiğine göre, bu iç fırtınayı içeriden sakinleştirmeye çalışıyoruz.
Ancak bilge beden ısrarla bize DNA’mızda yazılı tamamen farklı, eski bir eylem algoritması sunuyor. Stres özünde bir enerji salınımıdır, fiziksel eylem isteğidir.
Fotoğraf: Pixabay
Kortizol ve adrenalin hormonları kasları uçuşa veya savaşmaya hazırlar ve kalp atış hızını artırır. Hareketsiz “aşırı yemek yeme” veya kaseti kaydırma, bu enerjiyi sahipsiz, içeride kilitli bırakır, bu da zayıflık ve kaygı hissine yol açar.
“Tembel” endişemin sadece yerine getirilmemiş kas hazırlığımdan kaynaklandığını anlamam bir yıl terapi aldı. Stresliyken yapılan fiziksel aktivite sadece “ara verme” tavsiyesi değildir.
Bu tam anlamıyla vücudunuzun başlattığı biyolojik programın yürütülmesidir. Hareket ederek stres hormonlarını metabolize eder ve onlara hedefe yönelik kullanım sağlarsınız.
Temiz havada yirmi dakika tempolu yürüdükten sonra iç basınç seviyesi düşer, bunun nedeni sorunun ortadan kalkması değil, vücudun tepki verme şansı bulması olabilir. Psikolog Mikhail Zaitsev müşterilerine basit bir metafor sunuyor: Stresi bir bardak suya düşen parlak, yakıcı bir boya olarak hayal edin.
Hareketsiz oturmak yalnızca onu harekete geçirir, tüm varlığınızı renklendirir. Hareket, boyanın doğal olarak çözündüğü ve akıntı tarafından taşındığı bu suyun nehre dökülmesi işlemidir.
Göreviniz sadece musluğu açmak. Olimpiyat rekorları kırmaya gerek yok. Bazen merdivenlerden yukarı ve aşağı yürümek, kum torbasını kuvvetlice dövmek veya yerleri yoğun bir şekilde yıkamak yeterlidir.
Amaç büyük kas gruplarını çalıştırmak ve nefes almayı arttırmaktır. Beden size teşekkür edecek ve zihin o kadar netleşecek ki sorunun çözümü kendiliğinden gelecektir.
Stres altında hareket etmeyi reddederek kendi doğamıza aykırı davranırız. Yararlı, harekete geçirici bir mekanizmayı, bizi içeriden zehirleyen zehirli bir yüke dönüştürüyoruz.
Bir dahaki sefere “kendinize kapıldığınızı” hissettiğinizde, kendi kendinize konuşmamaya, odadan çıkıp yürüyüşe çıkmaya çalışın. İçinizdeki canavarı yürüyüşe çıkarın, huzurunuzun kapısını tırmalamayı bırakacaktır.
Ayrıca okuyun
- Sıradan sessizlik sinirleri nasıl iyileştirir: gürültü dünyasında unutulmuş bir kaynak
- Susuzluk kötü bir danışmandır: Neden sadece “istediğiniz zaman” su içemezsiniz?
