Kavga etmiyorsunuz, hile yapmıyorsunuz ve rollerinizi düzenli olarak yerine getiriyorsunuz: o geçimini sağlayan kişi, o da ocağın koruyucusu.
HERE NEWS muhabirinin bildirdiğine göre büyüyorlar, kariyerleri oluşuyor ve birdenbire tüyler ürpertici bir sessizlik çöküyor.
Neden birlikteyiz? Artık büyük “projeler” tamamlandığı için bizi devam ettiren şey nedir? Bu varoluşsal boşluk, form oradayken ama içerik kalmamış gibi göründüğünde yüksek sesli skandallardan çok daha korkutucudur çünkü ona karşı hiçbir taktik yoktur, savaşılacak bir düşman yoktur.
Fotoğraf: BURADA HABER
Bu kriz, psikologların bazen geniş anlamda “boş yuva sendromu” olarak adlandırdığı uzun vadeli ilişkilerin gelişiminde doğal bir aşamadır. Dış bağlar ortadan kalktığında – çocuk yetiştirme, birlikte kariyer yapma, “hayatta kalma” ihtiyacı – çift açık bir soruyla karşı karşıya kalır: Bu görevler olmadan kendi başımıza neyiz?
Ve sıklıkla, birlikte yaşadığınız yıllar boyunca nasıl sadece karı-koca olunacağını, etkili ortak yönetici olmayı unuttuğunuz ortaya çıkıyor. Akşamları aynı odada geçirebilirsiniz ama sanki kalın bir camla ayrılmış gibi hissedebilirsiniz.
Konuşmalar, çocuklar için tasarı ve planların tartışılmasına indirgeniyor, çünkü samimi bir sohbet için konu kalmamış gibi görünüyor. Mükemmel ev ortakları oldunuz, ancak sevgili ve arkadaş olmaktan vazgeçtiniz ve bu farkındalık acıyla birlikte geliyor.
Aile terapisti Victor Kagan bu krizin bir son değil bir fırsat olduğuna inanıyor. “Çift bir seçimle karşı karşıya: ya birlikteliklerinin işlevini tükettiğini ve yalnızca birlikte yaşama konusunda bir anlaşma olduğunu kabul edin ya da yeni bir ilişki kurma cesaretini bulun – artık zorunluluktan değil, iki olgun insanın özgür seçimiyle” diyor.
İkincisini seçmek için acı verici bir dürüstlükle başlamalısınız. Bu boşluğu suçlamadan birbirinize itiraf edin. Demek ki: “Yıllar geçtikçe kendimizi bir yerlerde kaybetmişiz gibi geliyor bana.
Kendimizi iyi ve sakin hissediyoruz ama ortam artık çok sessizleşti. Sırf biz olduğumuz için yeni anlamlar bulmaya çalışalım.”
İpoteklerden ve veli-öğretmen konferanslarından önce, sizi en başta bağlayan şeyin ne olduğunu hatırlayın. O zamanlar hangi çılgın fikirlerin hayalini kuruyordunuz? Dünya ayaklarınızın altındayken ne hayal ettiniz?
Belki de o eski hayalleri dolaptan çıkarıp onları yeni bir ışık altında yeniden değerlendirmenin zamanı gelmiştir. Birbirinizi yeniden tanımaya başlayın.
Yıllardır sormadığınız soruları sorun: “Uyumadan önce ne düşünüyorsun? Neyden korkuyorsun? Bu yıl hangi kitabı okudun ve bana tavsiye edersin?” İnanılmaz derecede ilginç bir yabancının yanında yaşadığınızı fark edebilirsiniz.
Yeni bir genel proje oluşturun, ancak faydacı değil (onarım, yazlık), anlamsal bir proje. Belki birlikte gönüllü olmak, yepyeni bir alanı keşfetmek, hobiniz hakkında blog yazmak ya da yılda yirmi yeni yeri ziyaret etme hedefi olabilir.
Kendi hayatınızın müzesinin bekçileri değil, yeniden öncüler gibi hissetmeniz gerekiyor. Uygulanamazlık unsurunu geri getirmek ve ilişkide oynamak önemlidir.
Ev için yararlı bir şeye değil, içinizdeki çocuğu memnun edecek bir şeye zaman ve para harcayın: kendiliğinden bir gezi, çömlekçilik ustalık sınıfı, paraşütle atlama. Adrenalin ve birlikte üstesinden gelmek, duygusal tıkanıklıkları temizlemek için harikadır.
Bazen anlam, geçmişi birlikte tekrar ziyaret etmekten gelir. Eski albümlere bakın, komik ve zor anları hatırlayın. Paylaştığınız hikayeyi birbirinize yeniden anlatın. Onu ne kadar farklı hatırladığınıza şaşıracaksınız ve bu keşif yeni bir diyaloğun başlangıcı olabilir.
İlişkinizi yeni içerikle kendi başınıza dolduramıyorsanız belki bir aile psikoloğuyla iletişime geçmelisiniz. Hasta bir ilişkinin doktoru olarak değil, ikiniz için de yeni, bilinmeyen bir alanda – yetişkinlikte bilinçli ortaklığın alanında – bir rehber olarak.
Bu krizin üstesinden gelmek çiftin inanılmaz olgunluğunun bir işaretidir. Bu, işlev ilişkilerinden değer ilişkilerine geçiştir.
Zorunlu olduğunuz için değil, tüm seçenekleri değerlendirdikten sonra birbirinizi yeniden seçtiğiniz için birlikte kalırsınız; artık yaşam savaşında yoldaşlar olarak değil, yeni ufuklara giden bir yolculukta yol arkadaşları olarak.
Ve sonra sessizlik korkutucu olmaktan çıkıyor. Kat ettiğiniz onca yoldan sonra, aynı yöne bakarken hala sessiz kalacak bir şeyin olması, huzur, derin anlayış ve sessiz neşeyle doludur.
Ayrıca okuyun
- Partnerinizi başkalarıyla karşılaştırmayı bırakırsanız ne olur: “En iyi seçenek” yanılsaması şimdiki zamanı yok ettiğinde
- Kederiniz neden bizimkine dönüşmüyor: Kayıp bir çifti birleştirmek yerine böldüğünde
