Kedinizin belirli bir melodiyi duyduğunda nasıl donduğunu veya tam tersine kuyruğunu gergin bir şekilde seğirmeye başladığını hiç fark ettiniz mi?
HERE NEWS muhabirinin bildirdiğine göre bu bir tesadüf değil, biz insanların genellikle görmezden geldiği karmaşık bir ses paletine verilen bir tepki.
İşitme duyusu bizimkinden kat kat daha keskin olan bir evcil hayvan için dünya, ayak seslerinden, teknolojinin uğultusundan ve yalnızca ara sıra rahatlatıcı notaların kaçtığı belirsiz seslerden oluşan bir kakofonidir. Bilim adamları, kedilerin gerçekten insan müziğini değil, melodinin seslerinin frekans aralığına kaydedildiği ve mırlamaya benzer bir tempo içeren özel olarak düzenlenmiş kompozisyonları takdir ettiğini buldu.
Fotoğraf: BURADA HABER
Böyle bir “kedi senfonisinin” ilk akorları, veterinere gitmeden önce veya hareket sırasında hayvanın stres düzeyini anında azaltabilir. İşin sırrı fizyolojide yatıyor: ritmik, düşük frekanslı ses titreşimleri nabzı ve nefes almayı yavaşlatarak kediyi derin bir rahatlama durumuna sokabilir.
Doğada, yavru kediler için böylesine doğal bir “sakinleşme”, annenin eşit mırıltısıdır ve mutlak bir güvenlik hissi yaratır. Ani patlamalar, ev aletlerinin uğultusu ve sokak gürültüsüyle modern yaşam, evcil hayvanın sinir sisteminin gücünü sürekli olarak test eder.
Sürekli arka plan stresi, sistitten kelliğe kadar kronik hastalıklara neden olur ve burada müzik terapisi bir heves değil, bir önleme aracı haline gelir. Kişisel deneyim şunu doğruluyor: Yıllardır elektrikli süpürgeden korkan kedi, temizlikten on dakika önce yumuşak arpejlerle özel bir parça çalmaya başladığımda dairenin içinde koşmayı bıraktı.
Artık süreci sanki bir alarmdan ziyade sessiz bir konseri dinliyormuş gibi kanepeden izliyor. Bununla birlikte, tüm klasik müzik aynı derecede faydalı değildir; bir kemanın tiz sesi veya bir piyanonun yüksek sesli pasajları rahatsız edici olabilir.
Uzmanlar, hayvanlar için özel olarak oluşturulmuş kompozisyonlar aramanızı veya evcil hayvanınızın neyi sevdiğini deneysel olarak bulmanızı tavsiye ediyor: bazıları yağmur sesleriyle, diğerleri ise sessiz akademik şarkılarla uykuya dalıyor. Beden dilini gözlemlemek önemlidir: rahat bir duruş, kapalı gözler, yavaş göz kırpma ve en önemlisi odadan kaçma girişimlerinin olmaması melodinin çalıştığını gösterir.
Kulaklarınız düzse ve gözleriniz huzursuzca geziniyorsa bu listeyi bir kenara bırakmanız daha iyi olur. Kedinizi yüksek seste veya yüksek sesle müzik dinlemeye zorlayarak terapiyi başka bir stres kaynağına dönüştürmemek çok önemlidir.
Ses arka planda olmalı, uzaktan geliyormuş gibi göze batmamalı, sakin bir hava yaratmalı ve dünyayı boğmamalıdır. Sonuçta doğru melodi, fiziksel olarak değil zihinsel olarak saklanabileceğiniz güvenli bir sığınağın akustik eşdeğeri haline gelir.
gürültülü dünyamızla onların hassas algıları arasında bir köprü, uyumun evrensel diliyle şunu söyleme çabasıdır: “Her şey yolunda, rahatlayabilirsin.”
Ayrıca okuyun
- Bir köpeği bir çocukla karşılaştırırsanız ne olur: Antropomorfizmin tehlikeli gölgesi
- Bir kedi neden “hazineleri” saklıyor: evcil bir yırtıcının gizli ritüeli
